Bij Bert en Kiki kom je tot andere inzichten, zonder dat ze worden opgedrongen. Je leert anders kijken naar de manier waarop we momenteel in verbinding staan met de natuur (meestal heel ver weg) en welke eenvoudige en creatieve dingen we kunnen ondernemen om terug die verbinding aan te gaan. De kracht van Bert en Kiki zit m in het feit dat ze actief kunnen luisteren, maar ook een verhaal te vertellen hebben. Daardoor inspireren ze om echt anders te gaan leven. Dichterbij de natuur, de essentie en jezelf. Een workshop leiden is niet makkelijk. Iedereen in groep is anders en komt met andere verwachtingspatronen. Maar Kiki en Bert slagen erin om elk van ons het gevoel te geven dat we zelf alle mogelijkheden in ons dragen om te veranderen. Veranderen naar een levensstijl die ons gezonder, gelukkiger en meer verbonden maakt.
Griet Dewijngaert – Photographer
As a young entrepreneur working from home it was sometimes very difficult to find the right work-life balance. Sometimes it felt as if I was stuck in a never-ending cycle of working, eating (the quicker the better) and sleeping. I was literally working from one weekend/vacation to the next. I was losing touch with people, my health, and the things I loved doing. The reason why I started working with Bert is because I met him during a seminar and we shared a mutual interest in adventure and the outdoors.
I explained to him how I was struggling to find balance in life, and he proposed a tailor-made coaching package to me. After the first session, I immediately noticed that my mindset was changing (maybe because I was finally doing something about it). I started to enjoy taking some time off to go running, hiking, and working out in the woods. Even though I was dedicating at least four hours outside the office per week, I felt like a got a lot more done on daily basis and that I was more motivated to work … even after the two months of training with Bert were over!
I am still receiving messages from Bert to make sure I’m sticking to the “rewilding lifestyle.” It really shows how passionate he is about his “clients” and rewilding.
Thank you, Bert, for the great experience. I am looking forward to our next outdoor adventure!
T.W. , a 27 year old entrepeneur
Bert nam ons team mee op sleeptouw voor een avontuurlijke dag teambuilding in de Hoge Venen. We wisten vooraf niet goed waaraan we ons konden verwachten en er waren vele bedenkingen zoals ‘is dat haalbaar voor iedereen?’, ‘is dat niet gevaarlijk en vermoeiend?’, ‘ga ik dat wel kunnen.. ?’… Onze groep is immers zeer divers qua leeftijd en fysieke mogelijkheden. Bert beschikt echter over een enorm inlevingsvermogen en heeft veel ervaring met bushcraft. Hij slaagde er op een meesterlijke wijze in van deze diversiteit een ongelooflijke troef en meerwaarde te maken in de beleving van iedere deelnemer. Helemaal ‘gedéconnecteerd’ en volgetankt met frisse energie konden we de dag afsluiten met een heerlijke maaltijd die hij trouwens ook geregeld had.
Philip Deckers – Senior Consultant Outplacement – Acerta Teambuilding
“Dankzij de unieke rewildingtochten van Bert word je één met de natuur. Op een speelse manier leer je survivaltechnieken aan en bouw je een hechte band op met je tochtgenoten. Een aanrader dus voor een toffe teambuilding. “
Andy Gruyaert • Project Manager Acerta Career Center – Acerta Teambuilding
Toen ik de lijst las met dingen waarmee rekening gehouden moest worden voor ons team event van 29 oktober zonk mij de moed al in de plastic laarzen (die ik na lang zoeken uit de kelder onder het stof haalde) . Ken je dat gevoel van “hier heb ik echt geen zin in!”? Ik wel; ik had nog zo veel te regelen voor mijn vertrek op vakantie de dag na de uitstap. Druk, druk, druk zoals zovelen van ons. Afspraak om 10 uur op de Baraque Michel. Na een korte kennismaking met onze begeleider Bert Poffé vertrokken we voor een wandeling tot 16 uur. Het minst dat gezegd kon worden is dat onze groep zeer divers was/is zeker qua mobiliteit (leeftijdsgebonden, zwangere collega, rugklachten, collega met een visuele beperking…) . Het figuurlijk ijs was snel gebroken en Bert wist zeer goed iedereen mee te krijgen en in te spelen op de groep. Verschillende leuke opdrachten die voor (bijna) iedereen haalbaar waren.
De weergoden waren ons gunstig gezind en dat hielp natuurlijk. De dag was heel snel voorbij en het was zalig om eens helemaal buiten te zijn, elkaar in andere omstandigheden te leren kennen en het een en ander op te steken van een gids zoals Bert. Als afsluiter nog een gezellig etentje en daarna naar huis.
Voor iemand die eigenlijk geen had in deze dag, heb ik me zeer goed geamuseerd 😉
Alice Van Haagen – Senior Consultant Outplacement – Acerta Teambuilding
“Al twee keer was ik met een zeer diverse groep ondernemers(van een Plato groep uit Vlaams- Brabant) te gast bij Rewilding. De deelnemers vonden de dag erg rustgevend in het drukke leven dat we als ondernemers hebben en waar we soms het contact met onszelf en de natuur verliezen.
Een ideale teambuilding om te doen, met mensen van alle leeftijden waar je een hele dag geniet van het samen zijn in de natuur en even tijd neemt om te herconnecteren met jezelf en anderen”.
Suyin Aerts, Female entrepreneur and freelance journalist/moderator for TV & onstage
Eerder dit jaar was ik met Bert al meegeweest op een fantastische tocht door de Hoge Venen, die kort na een hevige sneeuwval sneeuw omgetoverd was tot een prachtig winterlandschap. Meest recent heb ik een Rewilding Lifestyle Workshop gevolgd waarin we van Bert en Kiki leerden hoe je in kleine eenvoudige stappen een stukje dichter bij de natuur kan gaan staan. Geen geitewollensokken-gedoe, maar gewoon logische, praktische zaken, die leuk zijn om doen. De movnat-sessie zorgde dan weer voor eens stukje reactivatie van het kind in ons allen die houdt van te kruipen en te spelen… De shampoo die we ook nog leerden maakten is in elk geval ook een blijver bij ons thuis.
Rewilding Lifestyle Workshop
If you feel like you’re in a tight box, endlessly running but going nowhere, your stress levels and anxieties are building up, then a rewilding day with Bert and Kiki might just be for you. We are all wild by nature. Somewhere along the way, we super-domesticate ourselves until we suffocate of the perceived comforts we put around us. Rewilding is not the extreme ‘stay-off-the-grid’, ‘leave-me-alone-in-a-cave’ mentality. It’s about rejuvenation and reconnection with nature, taking advantage of nature’s healing and being able to balance it with our modern lifestyles to what is right for us.
I appreciated the hands-on and practical day. I got to refresh my memory of physical movements I can do to de-stress. I acquired some new skills in basic outdoor survival. I learned about the rich tastes and nutrition packed food one can find in the environment and even how to make a shampoo! All of the above I can use and practice in my daily life. This can even be handy when going from day breaks to adventure holidays!
Thanks Bert and Kiki. I hope to see more people inspired and get into rewilding action!
Ian Roy Bea – owner Vivobarefoot Brussels – Rewilding Lifestyle Workshop
Ik ken Bert al een tijdje. Van lang geleden, toen Sabena nog onze nationale luchtvaartmaatschappij was. Hij was steward en ik stewardess. Hij ging trouwe
n met Kiki, en ik met Marc. Samen kregen ze twee kinderen, net als Marc en ik. Er waren nog meer raakpunten, zoals onze liefde voor natuur en – hoe kan het ook anders – reizen. Wanneer we samen vlogen vergaten we bijna onze passagiers. Hij vertelde dan over zijn allerlaatste expeditie met Kiki, en ik over onze reis naar Namibië waar natuurbescherming zelfs in de grondwet is opgenomen. Ik hoef niemand te vertellen dat een heen- en terugvlucht met Bert naar bijvoorbeeld Athene nooit langer dan een half uur leek te duren.
We zijn nu twintig jaar verder. Een paar grijze haren en de nodige lachrimpels zijn daarvan het bewijs. Onze generatie groeide misschien op zonder facebook maar we beenden snel bij. We vonden ex-collega’s terug, om vast te stellen dat er niks was veranderd: Sabena bestaat nog altijd! (Zij het virtueel.) Laat me je een ding zeggen: luchtvaart is een eigenaardig ding.
Ook Bert bleek nog steeds dezelfde, mits langer haar. En het moet gezegd, het staat hem. Ik schreef me in voor zo’n ‘rewilding day’ die hij op facebook aankondigde – Ik had echt geen idee aan wat ik me kon verwachten hoor. Het weer was winderig, soms druilerig, eigenlijk slecht. Heel eerlijk, ik had zin in een zondagje suffen, in lekker binnenblijven, misschien wat thee slurpen voor de buis. Maaaaar ik wist dat ik daar verschrikkelijk spijt van zou krijgen – echt wel – want zoals ik al aanhaalde is er niks veranderd, en een dag met Bert vliegt tot op de dag van vandaag nog altijd letterlijk voorbij. Dus trok ik over de modderige zandwegen de bossen van Sint-Joris-Weert in, alwaar – ik zeg het jullie nu al – geen gsm-bereik is.
Onze groep zat op de grond, in een kring, ontdaan van alle horloges, terwijl Bert en Kiki ons luidop lieten nadenken. Waarom zitten we op de grond? Goh, voor het groepsgevoel zeker. Tegen een stoel heb ik alvast geen bezwaar. Of toch, bekkenbodemspieren worden er slapjes van. En die, nu ben ik bloedserieus, wil iedereen stevig houden. In China zitten ze trouwens altijd gehurkt, zelfs als ze op de bus wachten, zomaar op straat. Is dat zo? En ja, het gesprek komt goed op gang. En dan nog iets, hoe komen die native Aboriginals aan dat stevige wasbordje op hun buik? Welja, denk ik dan verongelijkt, leg dat eens uit Bert, want Aboriginals hangen volgens mijn weten nooit tijdens hun middagpauze in de ijzers van een fitnessclub.
Eigenlijk komt alles neer op ‘reconnecten’. Bert liet ons lopen, springen, klimmen, klauteren… Dat klauteren, ik zweer het, dat was veertig jaar geleden. Met onze snoet in de herfstbladeren geduwd, sprongen we recht en doken we weer neer. Ik had vuile knieën als een kind, met zand onder mijn nagels. Ik voelde me geweldig! Buiten adem trokken we weer naar binnen, het was lunchtijd. Ik rook van ver dat overheerlijke versgebakken brood.
Ooit al gehoord van een potluck? Ik nu wel. Het komt neer op samen voedsel delen. Je brengt mee wat je wil, en je legt het in de kring. Iemand had pompoensoep mee. Iemand anders een paarse rijstschotel. En ik vergeet nooit ofte nooit meer dat heerlijke verse brood…
Kiki liet ons brainstormen over voeding. Want zeg nu zelf, wat is het nu eigenlijk? Rood vlees is ongezond, melk is gevaarlijk, vis is slecht, en fruit is bespoten, suiker mag niet, en vet ook al niet,… Wie ziet de bomen door dat bos nog? Vertrouwelijk advies van Kiki, terwijl je buikgevoel ondertussen alles beaamt, wel, daar voel je de onzekerheid mee wegvloeien. Ik geef het gewoon maar mee: ook met eten moeten we ‘reconnecten’.
Er zaten enkele mannen in de groep. En mannen – vrouwen weten dat – die willen vuur maken. Toch minstens één keer in hun leven. De vrouwen lieten zich zeker niet onbetuigd. Met mijn snerpende dolk schuurde ik over een magnesiumstick. Die eerste vonken zetten niet alleen mijn houtblokje in vuur en vlam, maar ook de oerinstincten uit verre en barre tijden toen ik nog Jane heette en een verzamelaarster was.
Een tentzeil tussen twee boomstammen ophangen moet een verzamelaarster ook kunnen. Het was alsof een regenwolk ons groepje in de smiezen had, en besloot om mee in de kaarten van Bert te spelen. Ik hoor nog iemand zeggen: ‘Dat zeil moet strakker! Snel, het begint te regenen.’
Terug naar binnen, terug in het droge, in onze vertrouwelijke kring op de grond, trots op onszelf: wij kunnen vuur maken en tentzeilen ophangen. Niet dat ik die kennis in de nabije toekomst zal nodig hebben. (Ik mag het hopen!) Misschien wanneer ik eens wil uitpakken bij een man. Zo van: ‘Ik kan vuur maken. En jij?’ Indrukwekkend, toch? Onze haren wassen daarentegen, dat doen we dagelijks. (Ik toch.) Wie onder ons durft de ingrediënten van de shampoofles aflezen? Voor zover we dat taaltje al begrijpen. Anderzijds, voor vette haren pas ik ook. Kiki liet ons daarom shampoo maken, op grootmoederswijze zeg maar. Daar kwamen geen dampende brouwsels aan te pas, en al helemaal geen onleesbare etiketten. Daarenboven, niemand kan dit ontkennen: Kiki’s prachtige lokken zijn iets waar iedere vrouw van droomt.
Het donker kroop ondertussen door het bos. Ik had werkelijk geen idee hoe laat het was maar vermoedelijk tijd om naar huis te gaan. Toen ik over de modderige zandwegen terug de bewoonde wereld inreed, naar gsm-bereik en al die dingen, bedacht ik dat deze ‘gerewilde’ en ‘gereconnecte’ verslaggeefster weer enkele tips heeft om het hoofd koel te houden in onze nimmer aflatende ratrace. En dàt, beste lezer, dat voelt lekker.
Bert, echt waar, met jou vliegt de tijd nog altijd voorbij!
En Kiki bedankt!
Annette Boon – Writer – Rewilding Lifestyle Workshop
Bert’s one on one coaching provides clarity, connects you with your desires, your purposes and your wild side. He has been able to ignite in me the spark that stops the routine to help me to reflect. The coaching sessions have relaxed and revitalized me. They have filled my senses with new sensations and awakened others that lay dormant. I look forward to more of Bert’s rewilding workshops and activities, also inspiring me to continue my journey towards my own pace of life. Thank you is a word that falls short to describe an immense and deep feeling of gratitude for the valuable moments shared. I have enjoyed it immensely. May our paths cross again.
Cecile Tack – One on one mentoring
Na de workshop met Bert voelden we ons TOP en bruisten we van energie! Onze ogen straalden, er was een blos op de wangen en we hadden er weer ongelooflijk zijn in!
Dina Iofidis – Manager Corporate Responsibility at AXA Belgium – Rewilding Lifestyle Workout and Outdoor Safety Workshop
Without a doubt not having to struggle every day, just to survive makes for a ‘better life’, but it is also true that life in a Western society disconnects us from a more natural state of being. Step by step, we are coming to learn that this ‘level of civilization’ comes at a price.
Like many people today I struggle to keep up with the complex, chaotic, fast paced and demanding environment we (have to) live in today. I ‘discovered’ that to ‘survive’ in today’s world (or modern jungle) it’s essential to take care, not only of the mind, but also of the body, and one of the most effective ways to do this is to literally go into nature to walk, run, climb… to de-stress and re-connect again. This is a challenge.
I think that Bert and Kiki have found a unique and effective ‘format’ that can help those seeking a more natural and balanced life. So if you want to de-stress and re-connect with nature, I highly recommend that you to get in touch with them and subscribe to one of their events – You won’t regret it!
Thank you Bert and Kiki for the wonderful and valuable work you do. Keep up the good spirit!
Rewilding Day Hike
Ik vond jullie Workshop geslaagd. Echt waar. Nooit gedacht dat ik zo stijf zou zijn in heel mijn lijf vandaag. Wat ik het leukst vond waren de fysieke oefeningen in het park en de natuurcosmetica en persoonlijke hygiëne. Jullie leggen het perfect uit hoe het allemaal moet en waarom.
Ik vind het heel moeilijk iets te zoeken wat ik minder geslaagd vond of wat beter kon want het was vanaf het begin tot het einde heel boeiend.
Er werd ook naar elkaar geluisterd en mee gepraat met ieder zijn verhaal. Heel belangrijk, omdat ik denk dat er toch sommige naar jullie workshop komen die op zoek zijn naar iets nieuws in hun leven. Er werd ook rekening gehouden met ieder zijn fysieke uithouding. Ik vond dat jij dat goed begeleide Bert. Heel motiverend.
Ik heb gisteren heel veel nieuwe dingen geleerd die ik ga meenemen op mijn avonturen. Altijd denkend aan jullie dan. Voorbeeld de survival kit.
Normaal train ik mij nooit voor onze avonturen, maar ik vond die oefeningen zo leuk dat ik ze nu met mijn kinderen en man ga doen volgende keer als we in het bos zijn. En dan nog eens bewust gemaakt worden over de kracht van planten. Ik vond het super interessant. Je deed dat heel goed Kiki. Rustig en met veel enthousiasme. Ik wist echt niet dat je zoveel uit een plant kon halen. Ik weet niet of een man zoveel interesse zou hebben in die planten maar ik denk dat elke vrouw dit wel boeiend vind. Gewoonweg een fantastische workshop.
Blij dat ik er bij was.
We must do everything we can to make things better for future generations. I truly believe we can make that change if we become re-enchanted (again) with nature and fundamentally shift our consciousness.
We are at a cross-road for life on earth. If we just look at what’s happening around us, it’s pretty clear that something is wrong. We have a lot of work to do if we want to reverse the destructive trends for which we humans are responsible. We urgently need to reconnect to nature, to ourselves, to others in order to be able to live a balanced, healthy and peaceful life. “Personal rewilding” can play a major role in this shift.
For these reasons, I attended a ‘Rewilding Day’ with Kiki and Bert, two experienced Rewilding coaches in Belgium on the 4th of October.
The following are but a few of the many rewilding teachings I took back home after spending a full day with them and with all the attendants, every single one special because his or her own specific walk of life.
1. Rewilding does not mean we all have to try to go back to living as hunter-gatherers
Bert and Kiki introduced themselves and talked about their expeditions and explorations. Their goals are to learn skills from and gain better knowledge of people still living close to nature. But immediately let us know that you don’t have to live in the woods or with native people in order to return to a more natural state – wild, healthy, strong, and free. They taught us several ways to reconnect with less frustration, as our eager-to-rewild is met with the reality and the technology of our busy life.
2. Go barefoot and feel the earth
As soon as we entered Kiki and Bert’s colorful house, they invited us to put away mobile phones and watches, have a seat on the floor, and take our shoes off to spend the rest of the day barefoot. The heat of the stove in the morning and the warming Indian summer sun at noon allowed us feel comfortable.
We talked about grounding ourselves by spending time with our bare feet in direct contact with the earth. Grounding is a healthful practice that should be done daily. It can help us fight inflammation, low energy and even disease. We spend too much time wearing thick rubber soled shoes that insulate us from the earth, causing all sorts of health problems.
3. Spend some time each day outside in a natural place to reconnect
The fact that the Belgian/Spanish couple organized the rewilding day in their house was a strong message in itself. Although they assured us that in the future they want to organize similar workshops in all different kind of places, they wanted to prove to us that you can start rewilding literally in your own backyard.
The benefits of spending more time out doors are endless. No matter how busy you are or how bad you are feeling, being outside will make you feel better after as little as 30 minutes. We need nature in our lives, because we ARE nature. There even are a lot of scientific studies showing that natural environments can have remarkable benefits for human health. Being outside promotes positive emotions and a heightened physical and mental energy.
4. Rewild your taste buds, eat real food, and learn to listen to your body
Being a life coach myself, with a special interest in healthy foods, this was an important topic of the rewilding day to me. We talked about different ‘diets’ and pro’s and con’s without condemning personal choices or making it a black and white discussion. Eating a healthy, natural diet will help to deepen your connection with the natural world.
Kiki (she is a certified herbalist) informed us about the nutritious value of wild foods and served us a delicious wild foraged plants at noon. Of course, if you want to forage wild foods on your nature walks, a little bit of education is important here! You want to make sure you can identify what you have found as safe (non-toxic) and edible before you consider eating it.
When enrolling for the workshop we were invited to take part in the potluck during the noon break. All the attendants had done a special effort in showing and having to taste every one different kinds of healthy and fresh foods.
5. Get off your butt and move that wild body of yours!
We all know that exercise is important, but you don’t have to train for a marathon to be healthy. Bert introduced us to all kinds of natural movements, a way of getting into rocking fit shape just by a form of play.
Doing thing like the “crab” and the “bear crawl” were fun. You’ll never look at working out in the same way again! It’s fun, and it helps you to tap into your wild self, building body awareness, confidence, and, when done outside, a deeper connection to nature. The fun thing is that you can do this together with your kids, which we did.
6. Learn bushcraft and wilderness living skills
We also had the chance of being introduced to some bushcraft and survival skills, for example, making a fast shelter, purifying water, making a fire, and working with a knife and axe in a safe way. It was really fun to learn and use some handy survival skills from Bert, who adds some great real-life storytelling to the theory. The wilderness should always be respected, but it doesn’t need to be feared. Learning to live comfortably in the wilds (even if only for a short period) makes you feel more confident and less dependent upon society. Bert also stressed on the fact that bushcraft is a great way to start appreciating the simple things: shelter, food, and friendship.
7. Do-it-yourself wild beauty products
We’re all told that personal care products will help us stay fresh and clean, but Kiki explained that in fact most of them are a minefield of unsuspected toxins. There are more than 80,000 chemicals currently in use in personal care products that have never been adequately tested. She made us realize that it’s easy to make your own beauty products. Nature provide us with everything we need. The beauty of making DIY-products is found in the simplicity of the ingredients: herbs, water, essential oils or fruits. The simplest food ingredients usually create the most delicious meals. The same concept proves true when it comes to making homemade beauty products. It’s easy, fun, and so much better for your health and your wallet.
The attendants went home with a new belief: In each of us is a wild woman, a wild man, or a wild child. That inner wild nature of curiosity, awareness and passion is our natural birthright, often unlearned through social conditioning. Rewilding helps you to reconnect to your real self. I heartily recommend rewilding drum’s Rewilding Day and rewilding personal coaching!
Thank you Kiki and Bert fort this warm and inspiring Rewilding Day. I hope there is much more to come very soon.
With great enthusiasm I joined the bushcraft team in Tenerife, having little survival experience, and without knowing what to expect. My love of nature, trekking and sports were my motivations to accept the challenge. The disconnection from our daily life in the material world and the reconnection with nature was a peaceful and wonderful feeling. We learned about bushcraft, respect for nature, survival skills and friendship. Our 7-day journey in beautiful Tenerife was unforgettable, inspiring and instructive. Thank you Bert and Maykol for everything! I advise anybody, young or old, to participate on the next trip!
Tenerife Bushcraft Challenge
Since I have met Bert almost 10 years ago, I have been appreciating more and more his view on life, nature and sports. Even though we have a very different background, interests and professional activities, Bert always shows great empathy and most of all, it is good fun and very motivational to discuss and train with him.
Pablo en ik namen deel aan een Rewilding Lifestyle Workshop. We vinden het belangrijk om bewust te leven en te genieten. We houden van de natuur en avontuur. Tijdens de workshop bij Kiki en Bert dachten we samen na over wat de natuur voor ons betekent, wat voor ons gezonde voeding is, enz… We maakten vuur, bouwden een shelter en bewogen in het bos. We gingen zelfs blootsvoets. En om het helemaal af te maken maakten we onze eigen shampoo.
We kwamen tot het besef dat we door de jacht van elke dag waren vervreemd van die dingen die centraal stonden voor ons. Nu maken we thuis in de tuin regelmatig vuur om een tasje thee te maken of heerlijke soep. We blijven ook veel meer thuis en ravotten terug veel meer. Samen met onze tieners klimmen we in de bomen en gaan op zoek naar het avontuur. We bouwden een heuse boomhut, waar we in de kruin van de boom tot rust kunnen komen.
Dit is voor ons ‘rewilden’. Dank Kiki en Bert voor de inspiratie
– MOS-begeleider at PIME vzw – Rewilding Lifestyle Workshop
Eind september 2015, de jeugdploeg van Park Tennis Klub Vilvoorde speelt finale interclub Heren 7. Ondanks dat het een uitwedstrijd was, liep het daar in de namiddag aardig vol met ouders en sympathisanten. Ik zat als coach op de bank om samen met de hoofdtrainer de jongens naar een overwinning te loodsen. Zelf tennissen deed ik nog nauwelijks en een mooi zicht zal het ook niet geweest zijn. Ik woog toen 130kg. Gelukkig was ik daar niet mee, maar het was part of life geworden. Uiteraard ondernam ik af en toe actie, al was het maar in het hoofd, maar zonder succes. Van enkel wat minder te eten val je niet echt af en met 130kg gaan sporten is geen evidente zaak.
Na de ontmoeting, jammerlijk met 6-3 verloren, was er desondanks een zeer vrolijke sfeer en vloeide de champagne en rosé rijkelijk. De thuisploeg had een ware receptie voorzien met bijhorende hapjes. En ik ben zeker dat Keerpunt deze ook had bovengehaald indien ze niet gewonnen hadden. Het is dan ook op deze stralende laatzomerdag dat dit verhaal begint.
Enkele kameraad tenniskoppels, waren net op vakantie geweest naar Spanje. De exacte reden ken ik niet, maar ik ben zeker dat wijn en eten de belangrijkste ontspanning was. Tennis is voor hun louter een hobby en sommigen hangen dan ook meer aan de toog dan … nodig ? Sorry guys 😉 Vermoedelijk tijdens een rosé-middagje, is er daar, ook weer vermoedelijk vanuit een soort schuldgevoel, geopperd om de volgende zomer de Ventoux te beklimmen.
De Ventoux-gedachte wordt een toevallig gespreksonderwerp in mijn omgeving en ik leg mijn oor te luister. Het is echt nog een gedachte, niets concreet, enkel het idee dat het wel leuk zou zijn. Alleszins beter dan altijd aan den toog te hangen. Binnen de 5 minuten was ik helemaal mee in het verhaal en had ik toegezegd. De drank was ook bij mij al goed binnen gegaan, maar toch had ik de volgende dag geen spijt. Dit zou wel eens de aanzet kunnen zijn die ik nodig had om eens echt te beginnen vermageren. Met mijn gewicht die reus beklimmen zou niet verantwoord zijn. En fietsen als sport, ik had er nog niet aan gedacht. Mijn oudste dochter haar lief was nog coureur geweest en ik wist dat hij zijn reservefiets verkocht. Eén week later zat ik dus effectief al op de fiets.
Eind 2015 is het nog lang mooi weer geweest en maalde ik regelmatig mijn kilometers. Ook de regen hield me niet tegen, want ik had een doel. Er restten me tien maanden om mijn gewicht naar beneden te krijgen en ook niet onbelangrijk, om fietsbenen te kweken. Nu was ik vroeger wel een atleet dus ergens onder dat vet moest nog wel een of ander sportbody zitten. In ieder geval zat de mentaliteit al goed. Bovendien zei één van mijn kameraden dat kilometers in de winter dubbel tellen. Ik was vertrokken … lette beter op mijn voeding, ’s morgens een shakeske, regelmatig pasta, om goed te sporten, zonder vlees, want dat was succesvol in de periode dat ik eens gemontignact had.
Begin november was ik al 5kg kwijt. Tijdens een ritje reed ik toevallig voorbij de woning van mijn oude jeugdvriend Bert. Er was een tijd dat we ieder weekend samen Leuven onveilig maakten, maar de laatste 10 jaar waren we elkaar wat uit het oog verloren. Op één moment na waar hij me één van mijn zeldzame enkelmatchen had zien spelen. Omdat ik van Facebook een motivator gemaakt had, was hij wel op de hoogte van mijn huidige activiteiten. Fier op mijn gewichtsverlies en mijn fietsprestaties besliste ik er even binnen te springen. Zeer verrast met mijn bezoek hebben we wat bijgepraat. Hij feliciteerde me, zei dat ik goed bezig was, maar, al dan niet na een bedenkelijke blik geworpen te hebben, kreeg ik toch al direct professioneel advies. ‘Danny, zei hij, ik vind het tof dat ge beginnen fietsen bent, en dat ge daarmee de goede weg ingeslagen bent, maar neem het van mij aan, fietsen is niet genoeg. Je moet niet alleen die fietsbenen kweken, je moet je hele lichaam versterken en het effectief en efficiënt leren gebruiken in diverse omstandigheden. Met cardio alleen ga je ongetwijfeld vastlopen.
Daar zat ik dan, kei fier op mezelf, en toch direct vertwijfeld. Ik vond het een raar idee, vet verbranden door spieren te kweken. Maar aangezien mijn aanpak werkte, en omdat ik mezelf geen fitness zag intrekken, heb ik mijn eigen weg verder gezet. Ik ben blijven fietsen en zes maand later woog ik 15kg lichter. Even ben ik nog verder gegaan, maar het goede weer, de bbq-kes en weer wat meer bier, zorgde er voor dat ik die zomer op 115kg bleef hangen.
De beklimming van de Mont Ventoux hebben we in augustus 2016 in groep met succes gedaan. Weliswaar vanuit de makkelijke Sault kant. Maar de euforie was zo groot dat we hem 2 dagen later opnieuw geklommen hebben vanuit de echte Bédoin kant. Eén jaar geleden ondenkbaar en toch verwezenlijkt, maar absoluut dankzij de volledige groep en entourage. Alleen, nooit, denk ik.
Hierna was de euforie nog groter, liet ik me wat meer gaan, en in november zat ik alweer aan 119kg. Lap ! Pfff. En door te fietsen gingen die er niet af. Frustrerend. Wat nu? Had Bert dan toch gelijk? Is het hier dat ik vastloop? Toch maar een fitnessabonnement? Best wel zeker, want in deze periode van het jaar is buiten trainen niet eenvoudig. En lopen is een oplossing maar met ongetwijfeld niet goed voor mijn gewrichten … Zodus heb ik een paar weken later toch maar de knoop doorgehakt en een abonnement gekocht in een lokale fitness. Daar merkte ik snel dat ik er weinig van kende, maar toch speelde ik op 2 maand wel terug die 4 kilos kwijt, maar belangrijker … I bumped into Bert.
Bert nam me op sleeptouw, toonde me wat basic toestellen maar toonde me oefeningen met eigen vooral wat lichaamsgewicht. Als we elkaar toevallig in de gym zagen, trainden we samen en van die zeer lange pauze in onze vriendschap was niet veel te merken. Maar nooit werd de workout herleid tot een koffieklets, zeer vaak was het alleen trainen en trachten die oefeningen na te bootsen.
Ondertussen had Bert natuurlijk uitvoerig verteld waar hij allemaal mee bezig was en waar hij naartoe wou. Dat maakte dat ik begin januari het idee kreeg om Bert als personal coach te vragen. Tenslotte was het zijnen dada en had hij me dit een jaar eerder toch al voorspeld. Ik aarzelde wel, want als vroegere beste vrienden … zou het wel werken ? zou hij wel streng genoeg zijn ? of zou die vriendschap voor teveel tolerantie of spielerei zorgen ?
Zo startten we op 9 januari aan een 12 weken rewilding programma, met als doel een maximaal gewichtsverlies. En dit uiteraard in een gezonder en sterker lichaam. Bert voegde er ook uitdrukkelijk ‘wilder’ aan toe, want hij zit nu eenmaal ook graag buiten of in de ‘wilder’nis.
Vanaf dag 1 nam hij me mee in zijn ‘rewilding’ verhaal. Niet opdringerig, maar wel heel veel nieuwe dingen aanreikend. Een uurtje oefeningen in het park of een rustige bosloop, en dat afgewisseld met trainingen in de fitness. Het vergde wel een zeer open mind van mij. De eerste maal in het park bvb voelde ik me toch wel zeer onwennig, maar er was gelukkig niet veel volk. Squads met een boomstam trekt nu eenmaal wel wat verwonderde blikken, maar ondanks mijn nog lompe lichaam, deed ik het toch. Toen wist ik dat nog niet, maar later begreep ik dat hij MovNat basis moves bovenhaalde. Ik moet er ook wel aan toevoegen dat ‘Bert de vriend’ tijdens de trainingen weg was. Hij zei me nauwgezet wat ik moest doen, en no way dat ik een bepaalde oefening zou weigeren. In de fitness, buiten of bij hem in de woonkamer, steeds was de workout zeer inventief wat voor de nodige afwisseling zorgde. Regelmatig werden we met de nodige verbasing bekeken, iets waar Bert zich niets van aantrekt en ik na een tijdje, gelukkig ook niet meer. In de gym lieten we de gekende fitnesstoestellen meestal ostentatief links liggen. Dat was voor als ik alleen ging trainen.
De eerste 4 weken trainden we stevig door. Ik sportte een 10-tal uren per week, het wekelijks dubbeltje tennis meegerekend. Maar iedere dag vroeg Bert face to face, per sms of via messenger wat ik gedaan had de dag ervoor en vooral hoe ik me voelde. In functie daarvan bepaalde hij dan de activiteit van de dag. En ik moet zeggen, hij deed dat ongelooflijk goed ! De afwisseling zorgde er voor dat ik dagelijks kon trainen en maar hield het vooral ook boeiend.
Eén van de eerste malen dat we samen ergens naartoe reden, had ik een blikje cola zero klaargezet in de middenconsole voor na de training. Hij wierp een veelzeggende blik op het blikje cola en keek me nadien aan. Hij schudde nee maar zei geen woord. Ik zal het nooit vergeten, maar heb sindsdien geen cola meer gedronken. Ik die bij momenten toch wel 4 blikjes per dag dronk.
Van in het begin had ik meegekregen dat ik genoeg vlees van de beste kwaliteit moest eten. Dat was voor een carnivoor als ik al een meevaller. Wekelijks gaf ik door wat ik at en hoeveel ik sportte. De eerste weken liet hij me doen. Ik veronderstel om de schok niet te groot te maken. Wekelijks ging ik nog met het vrouwke op restaurant en daar at en dronk ik zoals altijd. Het ging prima want ik verloor toch gemiddeld een kg per week. Week 4 werd ik aangemoedigd koolhydraten echt wel te beperken (zoete aardappelen zijn wél ok). Vanaf dan was het altijd ‘goed eten’, ‘slim eten’en ‘niet diëten’. Want zoals je vaak leest bereik je 80% in de keuken en 20% door de beweging. Ok, met de intensieve sportsessies schat ik het op 70/30.
Week 5 was een eigenaardige. Ik moest een rustweek inlassen. Een rustweek? En we zijn zo goed bezig … Ja en goed blijven eten he, niet diëten. Na wat tegensparteling van mijnentwege was het duidelijk dat hij het meende. Ik mocht nog een beetje sporten, maar op een dag kreeg ik zelfs de opdracht om een half uur te gaan wandelen. En zelfs die week verloor ik nog een halve kg. Nadien was het wel duidelijk dat die rustweek mijn lichaam goed had gedaan. De week erna terug stevig erin gevlogen met 670 minuten intensief bewegen.
Toen kwam de volgende stap … allé eigenlijk een voorstel van Bert. Het moest niet, en zeker niet alle dagen, maar het zou zeker helpen. Het intermitent fasting principe. Je slaat je ontbijt over waardoor je sport op je lege maag en dus maximaal je suiker/vet-reserve gaat aanspreken. Of anders gezegd een zo lang mogelijke tijd tussen je avondmaal en de volgende maaltijd. Dat is de fasting, en dan de maaltijd zelf mag je feasten, zeer goed eten dus. De eerste twee keren was ik redelijk slapjes, maar het is iets waar je lichaam aan went. Ik doe het nog steeds.
De volgende weken bleef Bert de sportsessies mixen, het weer werd beter en we vertoefden vaker buiten. Vaak spraken we ergens af zonder dat ik wist wat we gingen doen. Hij toonde me stukken natuur in de omgeving waar ik nog nooit geweest was en waar ik zonder deze challenge waarschijnlijk nooit zou gekomen zijn. De trainingen werden zwaarder, maar ik kon het aan. Het was leuk, ik zie graag af, komaan nog … Als we tien maal een helling gingen opsprinten en Bert zei na acht maal dat het goed geweest was, wou ik verder doen. Maar no way, luisteren zou ik, morgen komt nog. Er was ook een continue vrees of bekommernis van Bert … ik mocht geen kwetsuren oplopen. Hij was altijd bezorgd en vroeg dagelijks of ik geen kwaaltjes had.
Wekelijks kreeg ik wel de opmerking dat ik meer moest slapen. Belangrijk voor de recuperatie. Maar slapen zou ook bijdragen tot vermageren. Vraag me niet hoe, maar dat deeltje is in elk geval nooit gelukt. De mens is een gewoontebeest en ineens twee uur vroeger gaan slapen ? Nee, niks voor mij, afin, niks voor ons, want los van deze challenge heb je natuurlijk ook nog je gezinsleven. Bij deze wil ik dan ook mijn lieve schat bedanken. Niet alleen voor het werk in de keuken, maar ook voor al mijn grillen. Het was niet altijd eenvoudig, en ik ben er zeker soms, dikwijls, ‘over’ gegaan, waarvoor mijn excuses. Want ik zweer je ‘you can really get sucked into this’.
Naarmate de weken vorderden geraakte Bert meer en meer overtuigd dat er meer in zat. We legden een nieuw doel vast … onder de 100kg. Zelf was ik niet overtuigd omdat ik wist welke moeite ik deed voor die ene kilo per week. Maar ok ik wou er wel voor gaan. Nog meer opletten in de keuken dus. We koppelden er een weddenschap aan. Bert zou een Gin&Tonic drinken als ik slaagde. Je moet weten, Bert heeft in onze uitgaanstijd nooit, maar dan ook nooit, enige vorm van alcohol genuttigd. Ik daarentegen … daar gaan we over zwijgen.
Er waren in de laatste weken nog 2 hoogtepunten. Beide inbegrepen in Bert zijn totaalconcept.
Een dagje hiken in de Hoge Venen in het gezelschap van enkele Mont Ventoux vrienden. Een miezerige dag maar een geweldige ervaring. Nooit gedacht dat ik wandelen zo leuk zou vinden. Wel stevig hoor, het tempo van de vrienden en voor mij afzien, maar dat was ik al wel gewoon. En onderweg kregen we survival tips en trics. Wat moet je meenemen, met wat kan je snel vuur maken. Hoe snel een shelter maken om droog te zitten. Kortom, leuk! Alleszins iets wat ik nog zal doen, met vrienden, met familie.
Het tweede was een dagje Rewilding Drum ten huize Bert en Kiki. Een zeer gevarieerde dag waar vanalles aan bod komt om je te rewilden, te reconnecteren met de natuur, met jezelf. Ik wist al langer dat ze dit deden en wat het inhield, maar was toch zeer aangenaam verrast van deze dag. Ester was mee, een beetje argwanend, en eigenlijk deed ze het vooral voor mij. Maar genoten dat we hier hebben. Echt een dagje tot rust komen. Alles kan, niets moet. En als reconnecteren één van de doelen was, dan hebben we dat hier niet alleen met de natuur gedaan. Bert en Kiki, hiervoor veel dank van ons beiden.
Dit geweldige avontuur hebben Bert en ik samen in schoonheid afgesloten met een laatste stevige bosloop. Het was mooi geweest. Het was geslaagd. Het was afgesloten. Ik was fitter, sterker, zelfs wilder en mijn lichaam was echt veranderd. Thuisgekomen woog ik me snel voor in de douche te gaan en zag dat ik op een zucht van die 100 stond. Maar Bert en de Gin&Tonic kon ik toch niet laten liggen. Ik trok mijn loopschoenen terug aan en heb er nog 5km bijgelapt op de lokale Finse piste. Yes 99.3.
Amazing coach. Amazing motivator. Amazing Bert. Amazing performance. Amazing me 😉
Danny Ausloos – 12 weken personal Rewilding coaching